سبک کلاسیک

سبک کلاسیک در معماری به فضای خانه حس شکوه و بزرگی و در عین حال پایداری و اعتبار می بخشد سبک معماری کلاسیک سبکی است بر پایه خطوط منظم قوانین ریاضی تناسب و تزیینات مربوط به هنر و معماری یونان و روم باستان که در دوره رنسانس ایتالیا رواج داشته است.

اکثر سبک های معماری که پس از رنسانس در اروپا زاده شده اند می تواند به نوعی معماری کلاسیک باشد.

این سبک با تقارن وتعادل و فرم های هندسی  خطوط واضح و جزییاتی مانند ستون ها و نیم ستون ها و موتیف های کلاسیک مشخص می شود.

سبک مدرن

سبک معماری مدرن با شعار کم بیش است سادگی خاصی دارد و در جهت صرفا کارکرد در شهر ها شکل گرفته است.

در سبک معماری مدرن  کارکرد با ایده هایی ترکیب می شود که فرم های تاریخی از آن حذف شده اند.

از شیوه های این سبک می توان سبک بین المللی آرت دکو معماری آلی  و سبک چمنزار را نام برد.

این سبک معماری را معمولا سبک عقلانی مدرنیته معرفی می کنند که صرفا جهت رفع و براوردن نیازهای مادی مخاطب شکل گرفته است.

گروهی معتقدند در معماری مدرن احساسات و عواطف آدمی نادیده گرفته شده است.

سبک پست مدرن

سبک معماری پست مدرن در واکنش علیه معماری مدرن بوجود آمده  که درآن احساس و عواطف به نوعی نادیده گرفته شده است.

ویژگی شاخص معماری پست مدرن تاکید بر کلیشه ها و تقلید هزل آمیز از سبک های مختلف و اختلاط  آنهاست.

در این سبک معماری به آمیزه متنوعی از سبک های مختلف بر می خوریم .

سبک معماری ایرانی

هنر معماری در ایران قدمتی حداقل پنج هزار ساله دارد معماران ایرانی در طول این سالها با شیوه های گوناگون این هنر را بکار میبردند .

شیوه معماری پارسی تا سده هشتم پیشاز میلاد بکار گرفته میشده و نمونه آن چغازنبیل میباشد

ازآن دوران به بعد به ترتیب معماران از شیوه مادی شیوه هخامنشی (تخت جمشید و اکباتان و آرامگاه کوروش)

و شیوه پارتی تا صدر اسلام.

از شش شیوه معماری ایرانی دو شیوه پارسی وپارتی مربوط به قبل از اسلام و باقی آنها مربوط به بعد از اسلام می باشد

نظام جهان هستی الهام بخش معماران ایران زمین بوده و آنها تلاش می کردند به فضای زیست انسان ها نظم دهند

معماری ایرانی تجلی وحدت در کثرت و تلاش برای رسیدن به یک وحدت در عالم کثرت بوده اند. که نمونه های آ«را در آثار بجا مانده در شیوه خراسانی مثلا مسجد جامع نایین و مسجد جامع اصفهان و… می توان مشاهده کرد.

معماری ایرانی بر پایه چهار اصل استوار است

-مردم داری

-خود بسنده گی (حداکثر استفاده از امکانات در دسترس و بومی )

-پرهیز از بیهوده گی(پرهیز از افزوده های غیر ضروری)

-درونگرایی(کشش معماران  به سوی حیاط سرداب  کلاه فرنگی ها که محیط های دلکش و خودمانی  و امنی را برای ساکنین آ« ایجاد می کرده.

سبک معماری ژاپنی یا مینیمال

ساده گرایی یا مینیمالیسم یک مکتب هنری است که اساس آثار خود را بر پایه سادگی بیان و روشهای ساده و خالی از پیچیده گی معمول فلسفی گذاشته است.

سادگی موضوعات و بیان آنها به فرم خاص اشکال هندسی شاخصه این سبک است.

مینیمالیسم را عموما جنبشی در مخالفت با اکسپرسیونیسم انتزاعی می دانند.

فرانک استیلا هنرمند مشهور مینیمالیست جمله ای دارد که بسیار جالب توجه است (آنچه می بینید همان چیزی است که می بینید) یعنی اینکه در پشت خود هیچ فلسفه ای ندارد و این به معنی خلوص داشتن و سادگی است .

هنرمندان این سبک همواره در صدد کاستن از جزییات  نا خواسته اند.

هدف مینیمالیست ها در طراحی نمایش جوهره ذاتی جزء و کل هر چیز است  خواه قسمتی از چنگال باشد خواه فضای گالری  ویا خانه.

54

0

دیدگاهتان را بنویسید